Pasqyra si një kufi midis dy botëve, të prekshmes dhe imagjinares. Pasqyra si një terren narcizik. Pasqyra si ballafaqim me veten dhe dramën personale të artistit të izoluar në qytetin e tij të vogël. Në qetësinë e provincës, pranë kaltërsisë së liqenit dhe një thatësire intelektuale, piktori Anastas Kostandini përpiqet pa u ndalur me veten.
↧